شخصیت کودک علاوه بر عوامل محیطی، وابسته به تربیت والدین نیز است که در این زمینه کم تحملی فرزندان یکی از مشکلاتی است که به طور مستقیم با روش های تربیتی ناصحیح و غیر منطقی در ارتباط است.
برخی والدین بیش از حد نیاز به خواسته‌های کودکان بها می دهند و همواره در خدمت کودکان هستند که همین امر موجب می شود آستانه صبر در کودکان از میان رفته و انتظارات آنها در تامین خواسته ها بالا برود که بر این اساس تحمل و صبر در این کودکان معنایی ندارد.
پدیده کم تحملی فرزندان در خانواده های تک فرزند بیشتر متداول است چرا که والدین فرصت بیشتری برای تامین خواسته های فرزند صرف می کنند و تا حد زیادی او را متوقع بار می آورند که همین توقع بی جا موجب کم تحملی در کودکان می شود.
کم تحملی فرزندان آنها را در زندگی آینده دچار بحران های زیادی خواهد کرد .این نوع کودکان به هیچ عنوان شاد نیستند و یا احساس شادی در آن ها کم است و دائم در حال استرس و اضطراب به سر می برند که همین امر مشکلات روحی زیادی را در آینده در فرزندان کم تحمل ایجاد می کند.
کودکان کم تحمل حاضر به فراگیری مهارت ها نیستند و با واکنش های عجولانه مانع از یادگیری مهارت ها در خود می شوند که این امر از آنها کودکانی ضعیف و ناتوان می سازد.
همچنین پرخاشگری در کودکان نیز از نشانه های کم تحملی است وقتی والدین تلاش می کنند اهمیت صبر و شکیبایی برای فرزندانشان به خوبی تبیین نشود آنها نیز مجبور به واکنش های ناخوشایند هستند که در این باره پرخاشگری یکی از متداول ترین واکنش ها می باشد.
برخی از عوامل مهم در کم تحملی :ایجاد روحیه تجمل گرایی و تامین تجهیزات و وسایل لوکس برای فرزندان از عواملی است که می تواند نقش مهمی در کم تحملی آنها باشد.
دفاع بی مورد از فرزندان نیز آنها را کم تحمل می کند مثلا اگر می دانیم که کودک در مواجهه با موضوعی مقصر است نباید با دفاع بی مورد او را ناسازگار بار بیاوریم و از او کودکی کم تحمل بسازیم.
باید والدین بپذیرند که کم تحملی بیشترین آسیب های روحی و روانی را به فرزندان می زند از این رو با پرهیز از برخی از عوامل مهم در کم تحملی آنها را از کودکی برای مواجهه با زندگی آماده کنیم تا در آینده دچار لطمه های کمتری شوند.
رویش طلایی کوچولوها