محیط مونتسوری- 1 تا 2 سالگی
کودکان در پایان این مرحله تحرک بیشتری دارند و قادرند با ثبات بیشتری راه بروند. اگر زمانی که آنها کوچکتر هستند به آنها اجازه حرکت دهید مهارتهای حرکتی ضعیف شان شکوفا خواهد شد. هم اکنون آنها قادرند کارهای بیشتری با دستهایشان انجام دهند زیرا دیگر از چهار دست و پا رفتن رها شده اند.
اتاق باید برای کودک ایمن باشد و همچنین حالا که کودک می تواند خوب بایستد و به اشیایی که در جای بالاتری قرار دارد دست پیدا کند اطمینان حاصل کنید که اجسام تیز از دسترس او دورباشند. کودکان در این سن عاشق بالا رفتن از جایی هستند و سعی می کنند با مهارتهای حرکتی ضعیف خودشان مبارزه کنند. بنابراین محیط بیرون برایشان سودمند است. در محیط بیرون جاهایی وجود دارد که باید به کودک اجازه دهید تا از آنجا بالا برود یا فقط اجازه دهید تا بدود. والدین باید به آنها این امکان را بدهند که به تنهایی بالا بروند و آنها را از فاصله کوتاهی راهنمایی کنند. تابهای کم ارتفاع هم خوب هستند. به کودک اجازه دهید تا بتواند به تنهایی سوار شود و حتی اگر هم افتاد فقط از فاصله کمی افتاده است. اجازه ندهید که این ور و آن ور رفتن و افتادن کودک، او را از تلاش برای انجام چیزهای جدید ناامید کند زیرا این موضوع بخشی از مرحله رشد و یادگیری است.
در این مرحله شخص می تواند یک میز و صندلی کوچک به اندازه خود کودک بخرد تا خوراکیهایش را روی آن بخورد و فعالیتها و کارهایش را روی آن انجام دهد. می توان این میز و صندلی را در اتاق نشیمن قرار داد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به بخش "محیطی برای 24 تا 36 ماهگی" مراجعه کنید.
لوازم و اسباب بازیهای مونتسوری
در این مرحله کودکان قادرند اشیا را محکم در دست بگیرند و هماهنگی دست و چشم آنها بیشتر می شود. به کودک یک یا دو قطعه پازل چوبی بدهید. پازلهای خیلی مشکل را به او ندهید. کارهایی را به او بگویید که بتواند با اندک تلاشی آنها را انجام دهد. حلقه هایی با اندازه های مختلف به او بدهید تا بر طبق اندازه آنها را در یک پایه متحرک قرار دهد.
بلوکهای چوبی همیشه وسایل خوبی برای بازی هستند. در ابتدا آنها فقط از تماشای شما که با بلوکها چیزهایی را می سازید و با ضربه ای آنها را می ریزید لذت خواهند برد. کمی بعد آنها بلوکها را بیشتر و بیشتر روی هم خواهند چید. بلوکها باید به شکل مکعب باشند اما اشکال دیگر هم اجازه خلاقیت را به کودک می دهند.
به او کاغذ و مداد شمعی بدهید. یک سینی کوچک که بتواند کاغذهایش را درون آن بگذارد و یک فنجان کوچک برای قرار دادن مداد درون آن و یک مداد شمعی بزرگ به منظور کاربرد آسان داشته باشید. همچنین این کار باعث می شود که اگر کودک خارج از کاغذ خطی کشید بتوان به راحتی آن را پاک کرد. زمینه ی سینی را رنگی تیره انتخاب کنید تا کودک تضاد رنگ سینی و کاغذ را ببیند. با پیشرفت کودک می توانید وسایل دیگری مانند ماژیکهای کلفت بی ضرر و مدادهای رنگی در اختیار او قرار دهید. به کودک نشان دهید که چگونه مداد را با دست بگیرد و فقط روی کاغد نقاشی کند.
هنگامیکه کودک گرفتن و رها کردن ارادی جعبه هایی را تمرین می کند که برای قرار دادن توپها و اشکال مختلف استفاده می شود، جعبه ها را روی زمین رها کنید . برای تنوع یک میله چوبی با پایه ثابت داشته باشید و از اشیایی استفاده کنید که به شکل حلقه در خانه وجود دارند مثل النگوها و حلقه هایی که برای آویزان کردن دستمال بکار می روند.
در این مرحله کودک عاشق قرار دادن اشیا درون یکدیگر است. بهتر است یک کلید واقعی با قفلی که مربوط به خانه است به او بدهید مانند قفل کابینت یا چیزهای دیگر. همچنین این کار کودک را ترغیب می کند تا با کمک بایستد و به سمت کابینت خم شود تا دستش را به قفل برساند. انسان همیشه از اراده ای که یک کودک از خود نشان می دهد تا بتواند این فعالیت را درست انجام دهد شگفت زده می شود.
هنگامیکه کودکتان در استفاده کردن از دستانش ماهر می شود به او یک سبد یا جعبه ای از وسایل بدهید که بتواند آن را باز و بسته کند. می توان از یک کیف کوچک زیپ دار، یک جعبه دکمه دار، ولکرو (پارچه نایلونی به هم چسب که به جای زیپ، چفت یا دکمه بکار می رود) و قزن قفلی استفاده کرد. وقتی او بزرگتر می شود برای آزمودن این که او این کار را یاد گرفته است یا نه بطری ها یا قوطی های به درد نخور قدیمی را به او بدهید تا دربهای آنها را باز و بسته کند.
زبان
در این مرحله کودکان یاد می گیرند که چگونه ارتباط برقرار کنند. آنها ممکن است اولین کلمه خودخواسته شان را در 12 ماهگی به زبان بیاورند. باید کودک را از طریق صحبت کردن پیوسته با او و نه در مورد او تشویق کنیم. نباید فقط با آنها صحبت کنیم و بگوییم چه کاری را انجام دهند بلکه باید با آنها درباره چیزهایی که اطراف شان قرار دارند و اینکه چگونه کار می کنند گفتگو کنیم.
از کتاب، آواز و شعر برای تشویق آنها به خاطر بکار بردن لغاتشان استفاده کنید. با آنها واضح و آرام صحبت کنید. این کار به آنها امکان می دهد که هر صدایی را که تولید می شود بشنوند.
برای تشویق کودکان به منظور بکار بردن زبان نباید سعی کنید که نیازهای آنها را پیش بینی کنید. به کودک دلیلی برای ارتباط برقرار کردن بدهید. اغلب اولین کلمه آنها مربوط به غذا و یا نیازهای دیگرشان خواهد بود. هنگامیکه آنها به چیزی که می خواهند اشاره می کنند و یا به خاطر آن نق می زنند همیشه به آنها پاسخ ندهید. قبل از اینکه چیزی را که می خواهند به آنها بدهید نام آن را بگویید سپس آنها نام آن را خواهند دانست و کلمه مناسب را برای آن بکار می برند. زمانیکه کودکان یاد می گیرند که برای هر چیزی نامی وجود دارد آنها ممکن است به شی ای اشاره کنند و منتظر پاسخی از سوی بزرگترها باشند که آن شی چه نامیده می شود.
موضوعات مورد علاقه کودکان در این سن حیوانات و صداهای آنها، غذا، اجزای بدن و حمل و نقل است.
نیازی نیست که به طور کودکانه صحبت کنید، اشیا را به درستی و به طور کاملا مشخصی نام ببرید. این نه فقط یک گل است بلکه یک رز قرمز است. هر چه زودتر کودک را با چنین کلماتی آشنا کنید او زودتر چنین زبانی را یاد می گیرد.
این زمان زمان خوبی است که به کودک خود کلماتی مانند "لطفا" و "متشکرم" را بیاموزید تا در زمان مناسب آنها را بکار ببرد.
همچنین شما به این مطلب پی خواهید برد که زبان مورد قبول یک کودک- زبانی که او می فهمد- چیزی بیش از زبان معنی دار آنهاست. بنابراین به صحبت کردن با او ادامه دهید، در این مرحله هنگامیکه کودک مستقل تر می شود و توانایی حرکتی او افزایش می یابد می توانید از او بخواهید که کارهایی را برای شما انجام دهد.
درس 3 جلسه ای مونتسوری
ماریا مونتسوری روشی برای آموزش کلمات به کودکان داشت. او آن را درس 3 جلسه ای نامید. این درس با اشیای واقعی بهتر انجام می شود مانند داشتن 3 نوع میوه در فصل، سبزیجات، لباس یا ابزار آشپزخانه. چیزهای دیگر می تواند اشیای واقع گرایانه (تصاویر کوچکی از حیوانات) باشد که می توان آنها را در هر اسباب بازی فروشی یافت. زیراندازی روی زمین پهن کنید و اشیا را رو آن بگذارید یا با کودک آنها را روی میز قرار دهید. شخصی ممکن است این اشیا را داخل یک سینی یا سبد بگذارد تا بکار بردن آنها آسان باشد.
جلسه اول: معرفی اشیا است. شی را به کودک نشان دهید و بگویید این یک (نام شی) است. سپس آن را روی زیرانداز قرار دهید و یا به کودک اجازه دهید آن را بگیرد و لمس کند و یا اگر امکان دارد آن را بو کند، سپس نام شی را تکرار کنید این روند را با اشیای دیگر تکرار کنید. اگر به کودک امکان لمس کردن و بو کردن شی داده شود بهتر در حافظه او می ماند.
جلسه دوم: از کودک بخواهید شی ای را که نام می برید نشان دهد. "می تونی به من (نام شی) را نشون بدی؟" سپس جای آن شی را عوض کنید تا مطمئن شوید که کودک نام آن را یاد گرفته نه جای آن را. این کار جلسه درس را پر هیجان و جالب می کند. همچنین ممکن است از کودک بخواهید تا جای اشیا را عوض کند.
این مرحله می تواند برای کودکان زیر 3 سال بکار رود. از کودک بخواهید اشیایی را که نام برده اید در یک نقطه دیگر قرار دهد ( راه دیگری برای تشخیص اینکه کودکان نام اشیا را می داند) یا آنها را از جای خود بردارند و در سبد بگذارند و یا به دست شما بدهند. می توانید مجموعه واژگان را دسته بندی کنید.
جلسه سوم: در این جلسه از کودک بخواهید اشیایی را که شما نشان می دهید نام ببرد. این جلسه عمدتا با بچه های بزرگتری که می توانند روان صحبت کنند انجام می شود.
تعداد اشیا ممکن است با در نظر گرفتن نیازهای کودکتان افزایش یابد.
مترجم:سمیه قائمی نسب
*****کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است*****