شماره ی بیست و چهار حال بد داشتن است
می دانیم براساس مطالعات انسان موجودی است ناقص و می دانیم که همه‌ی ما در حالی که حال خوب و خوش می تواند ویژگی روانی ما باشد بعضی از اوقات حال بد داریم.
بچه های ما این حال بد را پیدا می کنند. از آن ها فقط می شود پرسید که برای تو چه کنند اگر گفت دور شو، تنهایم بگذار. اگر گفت چنین یا چنان کن. دقیقا آن کار را بدون توضیح و بدون هیچ نوع منتی انجام بدهیم، اگر در حد و حدودی است که خوب است و درست است و شما از عهده اش برمی آیید.
مزاحم نشوید. پرس و جو نکنید. او را زیر سوالات خودتان خسته نکنید. دخالت نکنید. همسرتان را سراغش نفرستید. واسطه ،خلق نکنید.
اگر علل و عوامل را می دانید برایش کاری کنید و آن ها را از میان ببرید، اگر نمی دانید و کار و کمی سنگین و عمیق شد از افراد حرفه ای کمک بگیرید، اما اجازه بدهید که او حال بد خودش را داشته باشد و با حال بد خودش هم آشنا بشود، تا بتواند حال بد دیگران را هم متوجه شود و حس و احساس کند.
در عین حال به او فرصت دهید که آن زمان که به ته خورده، خودش با فکر خودش، با کوشش خودش،با قدم های کوچک خودش حرکت کند و پیش برود.
شماره ی بیست و پنج،نه گفتن است.
امروز می دانیم که بیست و پنج برابر بیش از آن که ما به دیگران بله و آری می گوییم، به دیگران نه خواهیم گفت. حتی بهترین پدر و مادر نزدیک بیست و پنج برابر به فرزندشان نه می گویند.
تعجب این است که بسیاری از پدر و مادر ها تحمل یک نه را از جانب فرزندانشان ندارند. به راحتی پاسخ آن ها را نه می گویند و انتظار دارند که کودک ضعیف و حقیر و ناچیز آن را بفهمد و بپذیرد اما وقتی به خودشان می رسد یک نه که اصلا موضوع مهمی نیست و به هیچ جایی برخی از اوقات بر نمی خورد را حاضر نیستیم قبول کنیم.
بنابراین من وشما باید به فرزندمان اجازه بدهیم که نه بگویند، و می دانیم انسان سالم آن زمان که به خواسته و درخواست نامشروع و نامناسب دیگری پاسخ نه می گوید حتی یک دقیقه بعد نباید نگران باشد.
اگر شما کسی هستید که بعد از گفتن نه به درخواست نامناسب دیگری، شما با خود گرفتاری دارید، مسئله ی جدی روانی مطرح است.
بنابراین باید نه گفتن را از بچه ها شنید و نه گفتن را به نوعی به آن ها آموخت.
شماره ی بیست و شش،نه شنیدن است
باید به بچه ها گفت که با شنیدن نه پایان دنیا نیست. رسیدن به نه معنایش تمام شدن آن کار نیست. معنایش ویرانگری و نابودی نیست، معنایش مرگ نیست. معنایش یافتن یا هدف دیگر و یا پیدا کردن راهی جدید برای رسیدن به هدف گذشته است.
نه شنیدن عادی، عادی است. نه نشانه ی دشمنی است نه نشانه ی مخالفت است، نه نشانه ی بد بودن گوینه یا شنونده هست.
به همین جهت است که فرزندان من وشما باید متوجه باشند که در بسیاری از موارد نه حتی صلاح خودشان است، همان گونه که من و شما به آن ها نه می گوییم. یا باید بدانند که شاید حق دیگری و آرزو و نظر دیگری است و من و شما باید برای دیگران هم همان ارزش و نظری را که برای خودمان قائل هستیم قائل بشویم.
معنای این نه شنیدن می تواند این باشد که من و شما در دنیایی زندگی می کنیم که مردم دلیل و بهانه هایی برای نه گفتن دارند و خیلی از اوقات شاید با توضیحی نظر آن ها را عوض کنیم، اما اگر هم چنان نه بر سر جای خودش هست، من و شما باید آن را بپذیریم.
متأسفانه بسیاری از بچه ها گرفتار چنین تصور و توهمی هستند که نه گفتن نشان این هست که ما را دوست ندارند، نشان این هست که نسبت به ما بی اعتنا هستند و بنابراین وقتی که نه می شوند به درون خودشان پناه می برند.
باید کمکشان کرد که گفتن نه و شنیدن نه عادی و معمول معمول است.
درست مانند وقتی است که شما به ساعتی نگاه می کنید و انتظار دارید که ساعت دو باشد سه هست یا یک، هیچ اتفاق بدی نیفتاده و فقط آن چه که انتظار و توقع من بوده تحقق پیدا نکرده. نه گفتن و نه شنیدن نشانه ی سلامت روانی، نشانه ی آزادی و آ‍زادگی و نشانه ی این هست که افراد هم چنان صمیمانه و دوستانه در ارتباط با هم قرار گرفته اند.
(پیشنهاد میکنم قسمت های قبلی این مقاله را مطالعه فرمایید)
برای یادگیری مطالب بیشتر،در تلگرام با اکانت childhoodchildhood عضو شوید ودر اینستگرام با اکانت rooyeshetalaei ما را فالو کنید.