در بخش پیشین بارداری1 و بارداری2 نکاتی درباره ی رشد مغز در دوران جنینی و آغاز زندگی به آگاهیتان رساندیم.

 

 یکی از سوءتفاهمات این است که مغز انسان فقط چند درصدش کار می کند. واقعیت مسئله این است که مغز انسانی همیشه همه ی قسمت هایش کار می کند.  بدون تردید اگر قسمتی از مغز کار نکند از بین خواهیم رفت. بنابراین این تصور و توهم پایه ی علمی ندارد.

اما نکته ای که اهمیت دارد این است که مغز انسان به دو گونه می تواند فعالیت کند ، فعالیت خوب و مفید و موثر و یا فعالیت غلط و بد و بی حاصل . 

کودک انسان تا پنج سالگی از هر دو طرف مغز استفاده می کند . نکته ی جالب این است که بعد از پنج سالگی یبش تر مردان  چپ مغز یا راست مغز هستند و مسائل اساسی زندگی را برای ارزیابی ، قضاوت ، تصمیم گیری به سمت راست یا چپ منتقل می کنند در حالی که خانم ها وقتی از یک طرف مغز بهره می گیرند، سمت دیگر را هم همچنان فعال نگه می دارند. از حدود هفت هفتگی دگرگونی در پسر و دختر در شکم مادر پیدا می شود و از حدود چهار ماهگی اثرات خودش را نشان می دهد . به این معنا که در پایان هفت یا هشت هفته در شکم مادر هورمون مردانه ی تستسترون ترشح میشود، این هورمون که برای رشد همه جانبه ی دختر مفید است به نظر می رسد که آسیبی به سلسله اعصاب و مغز پسربچه در شکم مادر وارد میکند تا آن جایی که دختر بچه از چهار ماهگی به بعد تفاوت های آشکاری را در شکم مادر نسبت به پسربچه در فعالیت های مغز انجام می دهد ، حتی دختر بچه ها زودتر از پسر بچه ها -از سن چهار پنج ماهگی- با مکیدن شست خود در شکم مادر زمینه فعالیت و ارتباطات حسی و احساسی را در مغز خودشان موجب می شوند. این وضعیت تا آن جا تشدید می شود که دختر بچه وقتی به دنیا می آید از یک طرف از بهره هوشی بالاتری برخوردار است  از طرف دیگر زمینه های حسی او به مراتب دقیق تر و ظریف تر از مرد هست به طوری که در شناخت رنگ ها و طعم غذا، توانایی تخیل و تصور، حالات احساسی و عاطفی و بسیاری جهات دیگر توانمند تر است، و این با خودش همراهی رشد فیزیکی را دارد به طوری که معمولا در تمام جهان دختران حدود 2 سال زودتر از پسران به بلوغ می رسند و آمادگی روابط را با دیگران بیش تر و بهتر خواهند داشت بنابراین برخلاف تصوری که در این زمینه وجود دارد در چارچوب احساس و هوش و تخیل امتیاز دختر بچه ها تا 7 سالگی قطعی است. به هر حال توانایی دختر در جهت هوش، موجب توانایی او از نظر روانی و کلامی می شود.

 

 کودک انسانی از حدود پنج ماهگی به صدا پاسخ می دهد و آگاهی هایی از صداهای اطراف دارد ، وقتی که به حدود هشت ماهگی می رسد تفاوت صدا را بین آلات موسیقی، صدای مردم و به ویژه مادر خود و صدای قلب مادر را می تواند کاملا نشان بدهد.

 

 کودک در دوران جنینی از طریق صدا با دنیای خارج در ارتباط است و از طریق حس یعنی برخورد به محیط اطراف خود پیام ها را به مغز مخابره می کند و در نتیجه توانایی هایی را در خودش رشد می دهد. کودک به مجرد تولد با بو و طعم هم ارتباط برقرار می کند، تا آن جایی که بعدا عامل بو در شناخت مادر و رفتن به سمت شیر مادر به او در یکی دو روز اول کمک می کند.  تنها نکته ای که کودک انسانی هم چنان در او ضعیف می ماند و تا هفت، هشت یا نه سالگی هم ممکن است هماهنگی لازم را نداشته باشد چشم است . در حالی که در دوران جنینی بعضی از اوقات چشم خودش را باز و بسته می کند ولی کودک در شکم مادر تقریبا نیمه خواب زندگی می کند و بعد از تولد تصاویر را از فاصله حدود نه تا دوازده اینچ می بیند و بعدا به حددود پانزده اینچ می رسد و تقریبا تا شش ماهگی صورت پدر و مادر و اطرافیانش را به گونه ای که در بزرگ سالی است نمی بینید و در حدود شش ماهگی است که ان چه را که ما به عنوان بزرگ سال می بینیم کودک انسانی هم در محیط اطراف خودش مشاهده می کند ولی هم چنان هماهنگی و هارمونی بین چشم و بقیه اعضای بدن نیست و تعجب آور نیست که اگر کودک چند ماهه هنگام گرفتن شی که شما در مقابلش قرار می دهید دستش را به این طرف و آن طرف می برد.

حالات و ویژگی های روانی و فیزیکی مادر به طور کلی بر روی جنین تاثیر دارد، کودک انسانی وقتی که در شکم مادر است تحت تأثیر حالات فیزیکی مادر کاملا دگرگون می شود و حالت روانی مادر نیزتأثیری بر روی او خواهد گذاشت اما این تأثیر برخلاف تصور، مستقیم نیست؛ به این معنا که اگر مادر احتمالا خشمگین یا غمگین ست، خشم و غم برخلاف تصور به کودک منتقل نمی شود، بلکه به این معناست که کودکی که هم اکنون کبد یا کلیه او در حال ساخته شدن است  اگر مادر از نظر فیزیکی و روانی مسئله و مشکلی داشته باشد، در این زمینه کودک می تواند دچار آسیب شود . بنابراین در بزرگسالی شما با کودکی روبه رو هستید که مشکل کبد و کلیه دارد.