شماره بیست و هفت درد و رنج کشیدن است.
می دانیم که زندگی بسیار سخت است، اگر فکر می کنید که زندگی برای عده ای راحت است فریب و دروغی بیش نیست.
زندگی همیشه سخت بوده و خواهد بود. این اساس خلقت است؛ این کوششی است که انسان در زندگی داشته، دارد و خواهد داشت. تار و پود این زندگی درد و رنج است و بنابراین ما باید بپذیریم که در زندگی بدون درد و رنج امکان حیات نخواهیم داشت.
هرزمان که شما کاری می کنید، از انجام کارهای دیگر محروم می شوید. زمانی که کتاب می خوانید احتمالا امکان ورزش یا تماشای تلوزیون را ندارید.
به بیان دیگر، همیشه انجام حتی کاری خوب و درست، برای ما هزینه و محرومیت و محدودیتی دارد که در تحلیل نهایی همان درد و رنج است. بنابراین درد و رنج همیشگی خواهد بود. اما مهم این است که این درد و رنج، درد و رنج مشروع و درست باشد.
درد و رنج مشروع درد و رنجی است که ما برای انجام کارها و رسیدن به هدف ها باید تحمل کنیم و در مقابل آن درد و رنج نامشروع وجود دارد که ما برای خودمان درد و رنج را می تراشیم.
بیش از نود درصد درد و رنجی که مردم می کشند، از درد و رنج مشروع نیست. در دنیای ذهن و خیال خود، مطالبی را می سازیم و می پرورانیم و زمانی که با واقعیت و حقیقت سازگاری ندارد، سخت آسیب می بینیم و رنج می بریم.
به همین جهت است که واقع بینی در بسیاری از موارد درد و رنج نامشروع و مضر و خطرناک را از بین می برد و فضا را آماده می کند که وقتمان را مصرف کار با ارزش و مهم کنیم.
تازه برفرض که اتفاق بدی بیفتد، ما آمادگی مقابله با آن را داریم. تمام کسانی که گرفتار درد و رنج نامشروع هستند، تمام فرضشان این است که اگر من از کار بیکار شدم، اگر با کار من موافقت نشد، اگر احتمالا به این محیط آموزشی نرفتم پایان کار من است.
تصور نمی کنند که بعد از این فرصت بد، هم چنان فرصت تغییر، از میان بردن، دور زدن و از کنارش گذشتن و یا فعالیت های دیگر ممکن خواهد بود.
به همین جهت است که آستانه ی درد و رنج کشیدن در بچه ها باید افزایش پیدا کند. همان گونه که درخصوص سرما و گرما می دانیم. پدر و مادر می توانند فرزندشان را در مقابل سرما و گرما محافظت نکنند، او را رها کنند و بنابراین حتی بین بیست تا صد و بیست درجه درجه ی فارنهایت فرزندشان به راحتی با هوای گرم و سرد بتواند کنار بیاید. و حال آن که اگر او را کاملا از سرما و گرما محافظت کردند، او را بین شصت تا هشتاد قرار می دهند که با درجه ی حرارت پنجاه از سرما می خواهد بمیرد و در درجه ی صد دارد خفه می شود و گرما را نمی تواند تحمل کند.
در زندگی من و شما باید آن ها را با درد و رنج مشروع نزدیک کنیم و این معادل لغتی در زبان فارسی به نام مشقت است.
بنابراین کودکی که با مشقت بار می آید ظرفیت کشیدن بار سنگین زندگی را خواهد داشت.
شماره یبیست و هشتم، حیا است.
دو لغت در زبان فارسی هست، حیا و شرم و خجالت.
حیا به معنی داشتن پوست روانی است، یعنی این که من این جا تمام می شوم و شما آن جا آغاز می شوید و بنابراین هیچ پرسشی از شما نمی کنم که خاطر شما را آزرده کند. هیچ حرفی نمی زنم که شما را ناراحت کند، زیرا حد خود و جایگاه شما را می دانم.
اما وقتی که سخن از شرم و خجالت است معنایش این است که گوشت و استخوان من با بدی و با خجالت آمیخته شده و من از درون گیر و گرفتارم.
من احساس خوبی راجع به کل وجود و هستی خودم نمی کنم. حتی در دل و مغز خودم، احساس بدی می کنم و به حریم دل و مغز شما هم تجاوز می کنم.
به همین جهت است که این دولغت گرچه در زبان فارسی با هم می آید، اما حیا پدیده ی مطلوبی است که حتی زمینه ی ارثی دارد و حال آن که شرم و خجالت پدیده ی آموختنی است که موجب گرفتاری است.
تا آن جا که ریشه ی اصلی اعتیاد ،شرم و خجالت است.
معنایش این نیست که هر ادم خجالتی و شرمگینی معتاد می شود، اما آدم‌های معتاد شرمگین و خجالتی هستند. به همین جهت است که باید به فرزندانمان حیا بدهیم، خط و مرزشان را بدانند اما به درونشان شرم و خجالت ندهیم. زمانی که فرزند شما می گوید مایل نیستم حرف بزنم و شعر بخوانم یا مایل نیستم شما در مورد موفقیت تحصلیم به کسی بگویید، همیشه باید این را محترم شمرد؛ زیرا این حیای اوست که مایل نیست از طریق گفتاری راجع به خودش دیگری را آزرده کند و یا احیانا وقت دیگران را بگیرد و این با گستاخی و پررویی و تجاوز به حریم دیگران متفاوت است.
برخی از اوقات به بهانه ی این که ظاهر و باطن من همین است و من پشت سر تو حرف نمی زنم و روبه روی تو می گویم و یا‌به بهانه ی این که من از کسی پروایی ندارم و حرفم را راحت می زنم، به حریم و حدود دیگران تجاوز می کنیم و این از خشم و عصبانیت و کینه و دشمنی ماست.
بنابراین این که می بینید فرزندتان مواظب است و مایل به خودنمایی و جلوه گری نیست و نمی خواهد از تعریف شما دیگری احساس بدی بکند، یک چنین حالی را باید عزیز و محترم شمرد و این نشانه ی حیای اوست که پدیده ای است لازم و واجب برای زندگی انسان و متأسفانه کم یافت می شود.
(پیشنهاد میکنم قسمت های قبلی این مقاله را مطالعه فرمایید)
برای یادگیری مطالب بیشتر در حوزه کودک، در تلگرام با اکانت childhoodchildhood عضو شوید ودر اینستگرام با اکانت rooyeshetalaei ما را فالو کنید.