کارهایی
که باعث لوس شدن کودک میشود:
🏼 اگر دو سال اول زندگی
فرزندتان او را از ترس بغلی شدن به اندازه کافی بغل نکنید و اجازه دهید نیاز خود
را با گریه اعلام کند به او می آموزید تنها راه رسیدن به خواسته هایش این است که
دست به مانور بزند.
🏼اگر در جمع، موقع خرید،
زمانی که مهمان دارید با جیغ و داد فرزندتان به او باج بدهید تا ساکت بماند.
🏼اگر فرزندتان را تشویق
به کتک زدن بقیه کنید و افتخار کنید فرزندتان دفاع از خود را آموخته و در آینده از
پس خود بر می آید.
🏼اگر فرزندتان به حقوق
بقیه تجاوز می کند و شما جلوی او را نمی گیرید.
🏼اگر به کارهای اشتباه
فرزندتان مانند فحش دادن، گاز گرفتن، زدن، میخندید و آنرا شیرین کاری می دانید.
🏼اگر به فرزندتان نه می
گویید و او جیغ میزند یا خودزنی میکند و شما تغییر عقیده می دهید.
🏼اگر والدین سخت گیری
هستید و فرزندتان برای رسیدن به خواسته هایش مجبور است گریه کند.
🏼اگر تصمیم به انجام روش
تربیتی میگیرید مانند جدا کردن جای خواب فرزندتان، گرفتن پستونک یا شیر شب، یا مهد
کودک رفتن کودک (جز روزهای اول) و با گریه کودک کوتاه می آیید.
🏼وقتی به جای توجه دادن
به فرزندتان، به بهانه تلفن حرف زدن، پای کامپیوتر بودن، کار کردن، زندگی فرزندتان
را با اسباب بازی های گرانقیمت پر می کنید و به او باج میدهید که سراغ شما نیاید.
و چون محبت با اسباب بازی جایگزین نمیشود فرزندتان بیشتر و بیشتر میخواد و هرگز
راضی نمیشود.
🏼وقتی یکی از والدین
تنبیه میکند و همان لحظه دیگری دخالت کرده با همسرش مخالفت یا دعوا میکند و طرف
کودک را میگیرد و به او محبت میکند.
🏼زمانی که به خواسته
کودک عمل میکنیم و دفعه بعد به خاطر همان خواسته دعوایش میکنیم. مثلا در آغوشش
میگیریم دفعه بعد داد میزنیم اه ولم کن چقدر اویزون من میشی!
🏼وقتی برای انجام کارهای
فرزندانمان غر میزنیم منت میگذاریم و آنها را غرغرو طلبکار ناراضی بار می آوریم.
🏼وقتی داد میزنیم دعوا
میکنیم و الگوی بدی برای فرزندمان هستیم
🏼وقتی از ترس لوس شدن
کودک، خواسته های کودک را براورده نمیکنیم تا کودکمان به گریه بیافتد.
🏼وقتی یک روش تربیتی
ندارید و هر بار به یک روش با فرزندتان رفتار میکنید.
🏼وقتی به همسرتان مقابل
فرزندتان احترام نمیگذارید.
🏼وقتی روش تربیتی شما با
همسرتان متفاوت است.