دختر, دختر است؛ پسر، پسر

به عنوان یک مادر، پسرم را برای بازی با ماشین‌آلات و دخترم را برای بازی با عروسک‌ها تشویق کردم.

گاهی هم از مسیر خود خارج شدم و اسباب‌ بازی‌هایی مخصوص جنسیتشان را به آنان ندادم، به پسرم پولک‌های ریز رنگارنگ برای نقاشی و به دخترم قطاری برای بازی دادم.

اما این کارها نیز مهم نبود. زیرا در نهایت، پسرم گهواره عروسک را به ماشین مسابقه‌ای تبدیل کرد و دخترم به کفش‌ها علاقه‌ی شدیدی نشان ‌داد.

گرچه روان‌شناسی هستم که در آموزش ابتدایی تخصص دارم، ولی پس از بچه‌ دار شدن متوجه شدم که تفاوت‌های جنسیتی فقط در کلام نیست.

در واقع، طبق یک مطالعه، وقتی به پسران‌ و دختران هجده ماهه عکس یک عروسک و یک ماشین نشان داده ‌شد، اکثر دختران عروسک را انتخاب می‌کنند، در حالی که اکثر پسران ماشین را برمی‌گزینند.

در حالی که هجده ماهگی سنی کافی برای نمایش ترجیحات جنسیتی برای انتخاب هدایاست، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از تفاوت‌هایی که می‌بینیم، از هنگام تولد مشهود است و حتی شاید در مغز نوزاد کاشت شده باشد.

پسران، پسران خواهند بود

اگر پسری در خانه دارید، احتمالاً از پیش تر می‌دانید که پسرها عاشق فعالیت، تماشای بازی دیگران و شرکت در آن هستند.

همان طور که مرد کوچک شما رشد می‌کند، نگاهی می‌اندازیم به آنچه می‌توانید انتظار داشته باشید:

با ابزارهای کوچک الکترونیک بیش از حد هیجان‌زده می‌شوند؛ به گفته‌ی روان‌شناسان دانشگاه کمبریج، پسران به جای حرکات انسانی دوست دارند حرکت مکانیکی را تماشا کنند. وقتی به پسران دوازده ماهه این انتخاب داده ‌شد که گفت‌وگوی افراد یا حرکت برف پاک‌کن ماشین را تماشا کنند، می‌توانید حدس بزنید که انتخاب پسران کدام بود؟ مشخص شده که پسربچه‌ها در پیگیری اشیای متحرک مهارت بیشتری دارند.

باید حرکت کنند؛ این مثل قدیمی را می‌دانید، “دختران حرف می‌زنند، پسران قدم می‌زنند”؟ خب، این فقط نیمی از حقیقت است. دختران در ابتدا شروع به حرف ‌زدن می‌کنند، اما احتمالاً پسران زودتر شروع به راه رفتن می‌کنند؛ ولی در محدوده زمانی مشابه دختران نیز تمامی نقاط عطف اصلی را می‌گذرانند.

آگاهی از اینکه چگونه این تصور اشتباه ایجاد شد، آسان است: بر اساس مطالعه‌ای از دانشگاه مونتانا، پسران بیش از همتایان دختر خود، پیچ و تاب و وول می‌خورند و لگد می‌زنند. طبق پژوهش‌های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های امریکا، پسر بچه‌ها برای آسیب‌دیدگی‌های غیرعمدی بیشتر روانه اورژانس بیمارستان می‌شوند. اما تمامی این فعالیت‌ها موجب گذشتن زودتر از نقاط عطف اولیه‌ی خردسالی نمی‌شود (موتور مهارت‌های اصلی پسران در سال‌های پیش‌دبستانی سرعت بیشتری دارد و در آن مقطع در اکثر معیارهای توانایی جسمانی از همسالان دختر خود سبقت می‌گیرند).

آنان (به طور مقایسه‌ای) نترس هستند؛ پسران بعد از دختران و به دفعات کمتر ترس خود را بیان می‌کنند. بر اساس همه‌پرسی، والدین پسران ۳ تا ۱۲ ماهه، در مقایسه با والدین دختران در همان سنین، به احتمال کمتری ترس فرزند خود را در واکنش به صداهای بلند یا محرک گزارش می‌کنند.

مطالعه‌ای دیگر نشان می‌دهد که وقتی مادران همان طور که فرزند دوازده ماهه‌اش به یک اسباب بازی نزدیک می‌شود، صورتش را به شکل ترسناکی در آورد، پسران مادر را نادیده می‌گیرند و به هر ترتیب به سراغ اسباب‌بازی می‌روند. ولی دختران حرکت خود به سوی اسباب‌بازی را آهسته می‌کنند.

قدرت دختران

پژوهش ها نشان می‌دهد، دختران در نوزادی برای برقراری تماس چشمی از پسربچه‌ها برترند. دختران بر اساس ارتباط با شما رشد می‌کنند.

به شکوفایی ویژگی‌ها در دخترتان توجه کنید: آنها برای تقلید آفریده شده‌اند؛ بر اساس مطالعات، به عنوان بچه‌ای نوپا، در رفتارهای تقلیدی مثل وانمود کردن برای مراقبت از بچه، دختران از پسران سبقت می‌گیرند. اما وقتی به آب دادن گیاهان یا رانندگی ماشین وانمود می‌کنند، یعنی عملی که کمتر درباره‌ی تعاملات انسانی است، در موازات با پسران قرار دارند.

از دست‌های شان خوب استفاده می‌کنند؛ وقتی نوبت به موتور مهارت‌های ظریف می‌رسد، دختران از پسران سبقت می‌گیرند؛ در واقع، شروع زودتری که تا هنگام پیش‌دبستانی همراه آنان است. با استفاده از ظروف غذاخوری و نوشتاری، آنان در بازی با اسباب‌بازی‌ها سریع‌تر عمل می‌کنند.

شاید بهتر گوش دهند؛ طبق پژوهش‌ها دختران با صدای آواهای انسانی هماهنگ‌ترند و در واقع، ظاهراً آن را نسبت به صداهای دیگر ترجیح می‌دهند. جغجغه را تکان دهید، تفاوتی بین نوزادان پسر و دختر نخواهید دید؛ ولی وقتی صحبت می‌کنید، احتمالاً دختر بیشتر پیگیر آن می‌شود.

آنان از زمان رو در رو لذت می‌برند؛ دختران به برقراری و تثبیت تماس چشم به چشم گرایش دارند و جلب تماشای صورت اشخاص می‌ شوند.

آنان همچنین در خواندن احساسات از چهره افراد مهارت بیشتری دارند. مثلااگر چهره‌ترسناکی به نونهال نشان داده شود، او به مادر خود می‌نگرد یا مضطرب می‌شود، اما اگر صورت شادی ببیند، احساس خوبی خواهد داشت.

بر اساس بازبینی ۲۶ مطالعه درباره‌ی توانایی خردسالان در شناسایی احساسات از روی چهره، برای پسران توجه به تفاوت در صورت‌ها بیشتر زمان می‌برد.

زودتر صحبت می‌کنند؛ تمام آن نگاه کردن‌ها و گوش دادن‌ها، نتیجه‌ بخش است.

طبق مطالعه‌ای درباره‌بچه‌های هشت تا سی ماهه، دختران استفاده از اشارات مثل نشان دادن یا تکان دادن بدن و برخی از بازی‌ها را زودتر یاد می‌گیرند. دختران آنچه می‌شنوند را زودتر از پسران متوجه می‌شوند، زودتر صحبت می‌کنند (حدود دوازده ماهگی، در مقایسه برای پسران که سیزده یا چهارده ماهگی است) و در سال‌های نوپایی بیشتر دوست دارند حرف بزنند. در حالی‌ که دختران طی سال‌های نوپایی به گونه‌ای پیشرو هستند، این فاصله کمتر می‌شود و در دو و نیم سالگی دختران و پسران حدوداً از ۵۰۰ واژه استفاده می‌کنند.